پوشاك كاسپین، لوازم منزل ایساتیس، پیتزا هالیدی، سیتی سنتر، هایپراستار و... نام فروشگاه هایی است كه در گوشه و كنار خیابان ها مشاهده می كنیم اما آیا به راستی نام گذاری مغازه ها با اسامی عجیب و غریب می تواند تاثیری در جذب مشتریان داشته باشد؟

پوشاك كاسپین، لوازم منزل ایساتیس، پیتزا هالیدی، سیتی سنتر، هایپراستار و... نام فروشگاه هایی است كه در گوشه و كنار خیابان ها مشاهده می كنیم، اسامی كه نه تنها مناسب حرفه و نوع كالا و خدمات ارائه شده نیست بلكه متناسب با فرهنگ غنی و اصیل ایرانی نیز نیست و صرفا اسامی ناآشنا، فرنگی و عجیبی هستند كه به تصور فروشندگان و مالكان فروشگاه ها برای جلب مشتری بیشتر انتخاب می شوند. اما آیا به راستی نام گذاری مغازه ها با اسامی عجیب و غریب می تواند تاثیری در جذب مشتریان داشته باشد؟
در این گزارش نگاهی خواهیم داشت به علت انتخاب نام های فرنگی و دور شدن از اسامی اصیل فارسی و اینكه آیا اصولا نظارتی بر امر نام گذاری اماكن و فروشگاه ها صورت می گیرد؟ و اگر می گیرد مسئولان و متولیان این امر چه كسانی هستند؟
اسامی برخی از مغازه ها ساده بوده و انسان را یاد داستان های ایرانی می اندازد اما متاسفانه نام بیشتر مغازه ها برای انسان نامفهوم اند و برخی نیز از  سریال های خارجی و یا شبکه های ماهواره ای انتخاب شده که مروج فرهنگ بیگانه در جامعه است.
استفاده از اسامی مانند نایس، سون، سان سیتی، تریکو تلی و یا ده ها نام دیگر که هیچ سنخیتی با فرهنگ ایرانی ندارد و صاحب مغازه با هدف جذب بیشتر مشتری آن را انتخاب کرده است، امروزه رو به افزایش است.
اسامی كه طبق سلایق فروشندگان و یا صاحبان مغازه ها انتخاب شده یا می شود بدون هیچ نظارت و قید و بندی از زبانهای مختلف بخصوص انگلیسی بر سر در مغازه ها نقش بسته و تبلیغات و محیط شهر را به محاصره زبان و فرهنگهای بیگانه درآورده است.
این درحالیست که قانونی در سال 75 توسط مجلس به تصویب رسید که کسی نمی تواند از حروف لاتین بر روی محصولات ایرانی یا از اسامی بیگانه و غیر ایرانی برای ثبت شرکت و کارخانجات استفاده کند اما در طول سالهای اخیر به نظر می رسد این قانون مورد بی توجهی بسیاری از افراد قرار گرفته است.